Τα τέσσερα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και σαν αυτοβιογραφικά. Το πρώτο, που καλύπτει τις μισές περίπου σελίδες, αποτελείται από δύο μέρη με χρονική διαφορά δέκα χρόνια το ένα από τ\' άλλο. Στο πρώτο μέρος, "Τα τύμπανα της κοιλιάς", παρακολουθούμε, το 1964, το συγγραφέα να πρωταντικρίζει την Αθήνα ερχόμενος από την Ευρώπη και να προσπαθεί να πραγματοποιήσει τα συγγραφικά του όνειρα. Όμως οι συνθήκες είναι τέτοιες, ώστε, αφού εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες, στο τέλος θα διακόψει και την αναβολή που έχει λόγω σπουδών για να παρουσιαστεί στο στρατό και, επιτέλους να φάει.
Μετά από δέκα χρόνια, το 1974, στα "Τύμπανα του πολέμου", τα έχει σχεδόν όλα. "Είχα μια δουλειά λουξ, μια γυναίκα λουξ κι ένα σπίτι λουξ". Να, όμως που κηρύσσεται η γενική επιστράτευση και πρέπει να πάρει μέρος σ\' έναν άδικο και ηλίθιο πόλεμο. Με χιούμορ και σαρκασμό περιγράφεται η ιλαροτραγική κατάσταση που επικράτησε τότε και η προσπάθειά του να ξαναγυρίσει στις ανθρώπινες χαρές που άφησε πίσω του στην Αθήνα.
Στα δύο επόμενα διηγήματα παρακολουθούμε την πρώτη και την τελευταία μέρα ενός μπάρκου. Σ\' αυτό το δεύτερο διήγημα υπάρχει και μία συνάντηση με το συγγραφέα Μενέλαο Λουντέμη στο Βουκουρέστι, από τον οποίο ο ήρωάς μας δανείζεται τα χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής. Στο τελευταίο διήγημα γινόμαστε μάρτυρες μιας περίεργης ιστορίας που εξελίσσεται σε καζίνα, καμπαρέ και πορνεία, ώσπου με το φως της αυγής επέρχεται η γαλήνη και η κάθαρση. Έστω και παροδικά.